به گزارش روشنای راه، محمد نبیونی در مراسم اختتامیه چهارمین جشنواره ملی امیرکبیر که در اتاق بازرگانی البرز برگزار شد، با انتقاد از حضور کمرنگ مراکز علمی استان، اظهار کرد: در دو سال اخیر، حدود ۲۰۰ هزار پایان‌نامه و رساله دانشجویی در سامانه ایرانداک ثبت شده است، اما با وجود اطلاع‌رسانی گسترده درباره این جشنواره در سطح کشور، تعداد آثار ارسال‌شده به دبیرخانه همچنان پایین بوده است.
نبیونی با اشاره به این آمار، تصریح کرد: این وضعیت نشان‌دهنده ضعف شدید ارتباط میان دانشگاه و صنعت است و اگر چاره‌ای برای این مسأله اندیشیده نشود، همچنان شاهد شکاف میان تحقیقات دانشگاهی و نیازهای صنعتی خواهیم بود.
وی افزود: این جشنواره یکی از مهم‌ترین رویدادهای علمی استان البرز است، اما از میان ۲۱ مرکز علمی و پژوهشی مستقر در این استان، تنها تعداد محدودی در آن حضور پیدا کرده‌اند. این آمار جای تأمل دارد و باید بررسی شود که چرا دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی استان نسبت به رویدادی که هدف آن ارتباط صنعت و دانشگاه است، بی‌تفاوت بوده‌اند.
لزوم نقش‌آفرینی گسترده‌تر نهادهای علمی و اجرایی
رئیس بنیاد نخبگان البرز در ادامه سخنان خود با اشاره به همکاری بنیاد نخبگان، جهاد دانشگاهی و اتاق بازرگانی در زمینه گفتمان‌سازی برای پیوند دانشگاه با صنعت و جامعه، گفت: این سه نهاد با تمام توان برای ایجاد این ارتباط تلاش کرده‌اند، اما مشارکت سایر دستگاه‌ها نیز در این مسیر ضروری است.
وی تصریح کرد: این جشنواره نیازمند رویکردی ملی است و لازم است در دوره‌های بعد، به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که تمام دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی، صنایع و نهادهای اجرایی در سطح کشور در آن مشارکت جدی داشته باشند.
جشنواره امیرکبیر؛ فرصتی که نباید نادیده گرفته شود
نبیونی تأکید کرد: ارتباط دانشگاه و صنعت یکی از مهم‌ترین ارکان توسعه علمی و اقتصادی کشور است، اما مادامی که نهادهای علمی و اجرایی در این مسیر همراهی نکنند، خروجی‌های دانشگاهی در قالب پایان‌نامه‌ها و پژوهش‌های علمی به صنعت راه پیدا نخواهند کرد.
وی افزود: جشنواره امیرکبیر می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای تبدیل ایده‌های پژوهشی به راهکارهای عملی و کاربردی برای صنعت و جامعه باشد، اما این مهم نیازمند تغییر نگرش در سیاست‌گذاری علمی و افزایش تعامل میان بخش‌های مختلف کشور است.
با وجود برگزاری چهارمین دوره جشنواره ملی امیرکبیر و تلاش‌های صورت‌گرفته برای توسعه ارتباط میان دانشگاه و صنعت، عدم استقبال گسترده مراکز علمی و پژوهشی از این رویداد، زنگ خطری برای سیاست‌گذاران و مدیران اجرایی است. به نظر می‌رسد، برای برون‌رفت از این وضعیت، نیاز به رویکردی جدی‌تر، ملی‌تر و مشارکت همه‌جانبه‌تر دانشگاه‌ها، صنایع و دستگاه‌های اجرایی وجود دارد تا جشنواره‌هایی از این دست بتوانند به اهداف واقعی خود در جهت رشد و توسعه علمی و صنعتی کشور دست یابند.
