به گزارش روشنای راه، در شرایطی که کشور با مسائل مختلف داخلی و خارجی روبهروست، از جمله بحرانهای اقتصادی، معیشتی و اجتماعی، انتظار میرود که مسئولان اجرایی بهویژه افراد کلیدی چون معاونان رئیسجمهور، تمام وقت و انرژی خود را صرف انجام وظایف و خدمت به مردم کنند. اما سفر تفریحی در چنین شرایطی و در زمانی که کشور به حمایتهای عملی و پیگیریهای جدی نیاز دارد، بدون شک نه تنها نارضایتی عمومی را به همراه دارد، بلکه موجب ایجاد خلأ در روند تصمیمگیریها و پیگیری امور میشود.
اینکه فردی به مقام بلندپایهای چون معاون پارلمانی رئیسجمهور سفر تفریحی را در این زمان حساس به خود اجازه دهد، نوعی بیتوجهی به شرایط کشور و اولویتهای موجود است. بهویژه که این سفر در حالی صورت میگیرد که کشور با چالشهای مختلف از جمله کاهش منابع مالی، تأمین نیازهای اجتماعی، و مسائل سیاست داخلی و خارجی دستبهگریبان است.
عزل یا نمایش قدرت؟
عزل دبیری در این زمینه در نوع خود قابل توجه است. از یک سو، این اقدام به نظر میرسد که برای ارسال پیامی مبنی بر لزوم انضباط و رعایت اصول اخلاقی در مسئولان عالیرتبه انجام شده است. از سوی دیگر، این سوال مطرح میشود که آیا چنین تصمیماتی به واقع باعث بهبود شرایط اجرایی کشور میشود یا صرفاً به عنوان یک نمایش قدرت و اجرای سیاستهای داخلی تلقی میشود؟ وقتی که در سطح کلان، مسئولان در موقعیتهای مختلف، بهویژه در حاکمیت، از اصول اخلاقی پیروی نکنند، آیا تنها عزل یک نفر میتواند مشکلی اساسی را حل کند؟
در دنیای امروز که رسانهها و شبکههای اجتماعی نقش عمدهای در شکلدهی افکار عمومی دارند، چنین اتفاقاتی میتواند تبعات گستردهتری داشته باشد. این که یک مسئول ارشد به علت یک سفر تفریحی عزل شود، میتواند به طور غیرمستقیم چالشهایی را برای دیگر مسئولان در پی داشته باشد. این حرکت ممکن است تردیدهایی را در بین مردم ایجاد کند که آیا واقعاً برای بهبود وضعیت کشور، مسئولان تمامی تصمیمات و اقدامات خود را در جهت خدمت به مردم متمرکز کردهاند یا خیر.
همچنین چنین تصمیماتی میتواند زمینهساز انتقادات بیشتری در سطح جامعه و رسانهها شود که از مسئولان انتظار دارند تا با تصمیمات شفافتر و اثرگذارتر مشکلات اصلی کشور را حل کنند و نه اینکه درگیر مسائل حاشیهای شوند.
در نهایت، عزل شهرام دبیری بهخاطر سفر تفریحی، همچنان که ممکن است درسهای اخلاقی و مدیریتی برای سایر مسئولان به همراه داشته باشد، به خودی خود نمیتواند مشکلات عمده کشور را حل کند. مسئله اساسی این است که مدیریت کشور باید بهطور مستمر و با در نظر گرفتن اولویتهای اصلی همچون معیشت مردم، اصلاح ساختارهای اقتصادی و ایجاد ثبات سیاسی پیش رود. در این مسیر، عزل افراد و تغییرات مدیریتی تنها یک ابزار است و نباید به هدفی برای انحراف افکار عمومی از مسائل اصلی تبدیل شود.
نویسنده: محمود عزیزی