پایگاه خبری روشنای راه

به گزارش روشنای راه و به نقل از روزنامه دنیای هوادار؛

امروزه زنده‌‌نگه‌‌داشتن یاد و خاطرۀ شهدا کمتر از شهادت نیست. (مقام معظم رهبری)

این‌‌روزها که همه داغدار شهادت رئیس جمهور و همراهانش هستیم، این‌‌ایام که هر لحظه‌‌اش یادآور فقدان بنیانگذار کبیر انقلاب و خاطرۀ شهدای قیام ۱۵ خرداد است، بی‌‌تدبیری عده‌‌ای از مسئولان، خصوصا آن‌‌دسته از مسئولانِ غیربومیِ وارداتی از دیگر استان‌‌ها و تحمیلی از سوی قالی‌‌بافان و... موجب تکدر خاطر مردم کرج شده است.

در شمارۀ ۱۵۶۵ «دنیای هوادار» که پنج‌‌شنبۀ گذشته -دهمِ خردادماه- منتشر شد، طی یادداشتی نصب تصویر «شهدای خدمت» بر روی تصاویر فرزندان شهید البرز، همان‌‌ها که نماد سرافرازی استان هستند را مورد انتقاد قرار دادیم. اینکه شهدا با یکدیگر چه فرقی دارند که تصویر شهدای خدمت روی تصاویر شهیدان نژادفلاح و دو شهید گرانقدر دیگر، «یدالله کلهر» و «مهدی شرع‌‌پسند» قرار می‌گیرد؟ 

پیگیری‌‌ها موجب شد، ابتدا تصویر شهیدان نژادفلاح مجددا زینت‌‌بخش ورودی شهر شود، اما بیلبورد شهیدان کلهر و شرع‌‌پسند همچنان پوشیده ماند؛ اما متأسفانه حتی این‌‌هم پایانِ ماجرا نبود! چرا که با دستور و تصمیمِ شهرداری کرج – و احتمالا شخصِ مهرداد کیانی، جنابِ آقای شهردار! – روز گذشته دوباره تصویر شهیدان نژادفلاح هم پوشیده شد! جز «دهن‌‌کجی» به خونِ پاکِ شهدا و خانواده‌‌هایشان، میراثِ گرانبهای استان و مردمِ شریفِ کرج، چه‌‌ نامی روی این‌‌عملِ شهرداری و شهردارش می‌‌توان نهاد؟ مدیران و شهردارانِ این‌‌شهر، بجای آنکه مدیریت و فرماندهی را از شهیدان شرع‌‌پسند و کلهر فرا بگیرند، اکنون میزانِ شناعت و افسارگسیختگیِ اعمالشان قابلِ ارزیابی نیست! اگر از همان‌‌ابتدا و پس از تذکرِ ما و دیگران، تصویرِ برادرانِ نژادفلاح به جای خود بازنمی‌‌گشت، آقایان می‌‌توانستند توجیه بیاورند و با کلمات بازی کنند و هزار و یک بهانه داشته باشند که «چرا چنین نکرده‌‌ایم»؛ اما حالا دیگر چه دارند بگویند؟ کاش سَرِ سوزنی از اخلاص و پاک‌‌سرشتی همان‌‌شهدا در وجودِ شما بی‌‌وجودها و بی‌‌مقداران یافت می‌‌شد! کاش به حرمتِ این بزرگواران که در این‌‌شهر نفس کشیدند و کار کردند الگو برمی‌‌داشتید نه اینکه عکسشان را بردارید! کشوری که حدودِ سه‌‌‌‌هزار صندلی مدیریتی مهم دارد، به ازای هر صندلی‌‌اش ۷۳ شهید داده! یعنی ما برای هر صندلی، رسما یک‌‌کربلا پشت سر گذاشته‌‌ایم؛ حال پرسش اینجاست: چرا این‌‌صندلی‌‌ها بایستی اینقدر ارزان شود که چُنین ضعیف‌‌النفس‌‌های بدان تکیه بزنند؟ لعنت بر آن مسئولِ بی‌‌کفایتی که حاصل واردات سایر استان‌‌ها و سفارشِ فلان‌‌مسئولِ گرد‌‌ن‌‌کلفت است! براستی چرا همچنان تصاویر سردار شهید کلهر، فرماندۀ نام‌‌آور لشگر محمدرسول‌‌الله که که با هیچ سوت و خمپاره‌‌ای خیز برنداشت و سرپا شهید شد و شهید شرع‌‌پسند، بنیانگذار و پدر معنوی سپاه استان، پنهان است؟ چرا اصلا تصویرِ شهیدان نژادفلاح را برداشتند که مجبور شوند برای دلجویی از خانوادۀ شهدا دوباره آن را سر جایش بگذارند؟ و گناهِ اصلی این‌‌قصۀ پرغصه: چرا «مجددا» تصویر شهیدانِ نژادفلاح را حذف کردید؟ انگیزۀ شهرداری کرج و شهردارش از حذفِ «شهدا» چیست؟ براستی این‌‌نابخردان تا این حد جاهل‌‌اند که نمی‌‌دانند شهدا حذف‌‌شدنی نیستند؟ آن‌‌هم با این‌‌قبیل از اقداماتِ شنیع و زننده و سطحی... این‌‌تصاویر سال‌هاست در ورودی شهر کرج قرارگرفته و به‌‌عنوان بخشی از میراث و نمادِ البرز شناخته می‌‌شود؛ پس اینکه از گوشه‌‌وکنارِ شهرداری نقل‌‌شده «تصاویر شهدای شهر باید بصورت چرخشی روی این بیلبوردها نصب شود»، جز بهانه و فرار رو به جلو، چیز دیگری نیست.

ضمن احترام به «شهدای خدمت»، مسئله دیگر از آن‌‌بزرگواران خارج است، چرا که واردِ فاز تازه‌‌ای از «وقاحت» در «توهین» و «دهن‌‌کجی» به مسئلۀ «دفاع مقدس» و «شهدا» شده‌‌ایم. هر مدیری که پا به این استان می‌‌گذارد باید بداند که تصاویر شهیدان نژادفلاح و شهید کلهر و شرع‌‌پسند از مدت‌‌ها پیش به‌‌عنوان نماد و افتخارِ البرز در ورودی کرج  قرار گرفته و قابل تغییر نیست؛ این‌‌ها کدِ شناسایی البرزند؛ مگر می‌‌شود کد شناسایی را تغییر داد!؟ آیا یکی از آن چندین و چند مسئولِ وارداتی این‌‌استان با یاد و خاطرۀ شهیدان نژادفلاح، کلهر و شرع‌‌پسند مشکل دارد؟ متر و معیار شهدا دست کدام مسئول استان است که یکی را بر دیگری ترجیح می‌‌دهد!؟ 

چرا مسئولان در برابر مسئلۀ «حذفِ تصویر شهدا» که مصداق بارز بی‌‌حرمتی به یاد و خاطرۀ آنان است، سکوت کرده‌‌اند؟ افرادی که حتی برای اجرای کنسرت یا یک برنامۀ طنز در استان نظراتِ قاطع می‌‌دهند، چرا درخصوص بی‌‌حرمتی به شهدا سکوت کرده‌‌اند؟ آقایان! اگر اصرارتان این است که یک بیلبورد در ورودی شهر برای وقایع و مناسبت‌‌ها وجود داشته باشد، فضای کافی که هست، پس چرا بیلبورد جدیدی برای این امر نصب نمی‌شود؟ از سوی دیگر، ادارۀ بنیاد شهید و امور ایثارگران تعدادی بیلبورد در سطح کرج در اختیار دارد که یکی از آن‌‌ها  در همان اطراف است. این‌‌بیلبوردها درحالی برای موضوعات فرهنگی در اختیار بنیاد شهید قرار گرفته که برای تبلیغات بخش خصوصی استفاده می‌‌شود. آیا آن‌‌بیلبوردها نباید در این برهۀ حساس مزین به تصویر شهدای خدمت شود، نه تبلیغاتِ بخش خصوصی، مثلا سُس و ربِ گوجه و...!؟ چرا این روزها نمادهای شهر فدای تبلیغات می‌شوند؟ معیار سنجش شهدا چیست؟ متر و معیارش دست کیست؟ استانداری؟ شهرداری؟ کدام نهاد؟ امید که هرچه زودتر پاسخگو باشید و بدانید که هنوز و تا همیشه، الله پاسدارِ حرمتِ خون شهدا است. همانطور که بیش از چهار دهه آمریکا و ایادی‌‌اش نتوانستند برای عبور از این‌‌آرمان غلطی بکنند؛ و امید که جنابان نیروهای امنیتی-حفاظتی، دادستان و رئیس محترم قوۀ قضائیه به این بی‌‌حرمتیِ دنباله‌‌دار که مسبوق به سابقه است ورود کنند.