چاپ خبر

به گزارش روشنای راه و به نقل از اعتماد آنلاین، محمدرضا خباز، چهره سیاسی اصلاح‌طلب و عضو حزب اعتماد ملی شب گذشته بر اثر سکته قبلی دار فانی را وداع گفت. خباز در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس جزو کسانی بود که با ردصلاحیت هیات های اجرایی و شورای نگهبان روبرو شده بود.

او در ۲۱ آبان ۱۴۰۲ که دور اول ردصلاحیت ها از سوی هیات های اجرایی اعلام شده بود در گفتگویی به دلایل ردصلاحیتش پرداخته بود که در ادامه بخش‌های مهم آن بازنشر می‌شود؟

رد صلاحیت من به استناد بند ۲ ماده ۳۱ بود، عدم التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی ایران.
دفعه اولی نبود که من کاندیدا می‌شدم. تا به‌ امروز ۷بار کاندیدا شده‌ام و هر ۷ بار هم در حوزه انتخابیه؛ یعنی در هیئت اجرایی و هم در شورای نگهبان که دقیق‌تر عمل می‌کند تایید شده‌ام.
وقتی دولت تصمیم می‌گیرد که نظامی‌ها را سرکار بیاورد، انتظار هم می‌رود که آن‌ها بر مبنای نگاه خودشان تایید و رد صلاحیت‌ها را انجام دهند. یکی از بحث‌های همیشگی ما این است که: «هرکسی را بهر کاری ساختند.»
اگر نظامیان در جایگاه سیاست‌مداران قرار گیرند نتیجه‌اش می‌شود این‌که نگاهشان به زیرمجموعه، ملت و کشور نگاه پادگانی است. نگاه آن‌ها جوری است که فکر می‌کنند افراد باید کاملا مطیع باشند.
من به‌عنوان فردی که قبل از انقلاب، در حین انقلاب، جنگ و بعد از جنگ در خدمت نظام بودم هرگاه انتقادی از دولت‌مردان داشتم صریحا بیان می‌کردم و هیچ ابایی از آن نداشتم حتی در دولت مورد علاقه خودم که بیشترین نزدیکی را به آن داشتم؛ یعنی دولت خاتمی، هم از سه وزیر ایشان سوال کردم و آن‌ها را به صحن مجلس بردم.
ما نماینده مردم هستیم و عادت نداریم پای دفاع از حقوق مردم که پیش می‌آید دوست‌بازی و رفیق‌بازی را بر خواسته و نظر مردم ترجیح دهیم. ما چنین روحیه‌ای داریم و گویا آقایان هم از این روحیه ما بدشان می‌آید و نمایندگانی می‌خواهند که کاملا مطیع باشند و از بالا به پایین اداره شوند.
وقتی کسی نماینده مردم می‌شود طبق قانون اساسی اختیاراتی دارد و باید از آن اختیارات استفاده کند و اگر چنین نکند به ملت و کشور لطمه وارد می‌شود و چون این آقایان چنین احتمالاتی می‌دادند پس طبق آن عمل هم کردند.
از ابتدا آوردن این مجموعه از سوی دولت در همه استان‌ها و شهرستان‌ها نشان‌دهنده این بود که قصد دارند با نگاه ضربتی، مسئله سیاسی را اداره کنند در صورتی‌که چنین کاری اشتباه بزرگی است.
این نوع نگاه برای مسائل سیاسی و اداره کشور مفید نیست و بی دلیل نبود که امام در وصیت‌نامه سیاسی و الهی خود کشور را از بعضی چیزها بر حذر می‌داشت، خصوصا از دخالت نظامیان در مسائل سیاسی که در این باره هشدار می‌دادند که اتفاق نیفتد چون اگر اتفاق بیفتد و نظامی‌ها در مسائل سیاسی تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر باشند حتما آثار منفی بار خواهد آورد. به نظر من تصمیمات امروز از همان آثار منفی است.